Του δημοσιογράφου Χάρη Κουγιουμτζόπουλου

Είμαι κατηγορηματικά υπέρμαχος του Χρηματιστηρίου. Ασχολούμαι πολύ ερασιτεχνικά από το 1987 απ’ όταν ήμουνα στην Γαλλία, αλλά με μια εντελώς επιστημονική προσέγγιση που μου απέδειξε ότι μόνο τζόγος δεν είναι. Το Χρηματιστήριο έχει απείρως μικρότερο ρίσκο από το να ανοίξει κάποιος μια επιχείρηση. Διότι συνήθως όταν ανοίγει κάποιος μια επιχείρηση το κάνει μόνο με την αίσθηση, το ένστικτο και την θέληση για δουλειά.

Το να αγοράσει όμως ένα πολύ μικρό μερίδιο μια μεγάλης, δοκιμασμένης και επιτυχημένης επιχείρησης που διοικείται από έμπειρο και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, μόνο ρίσκο δεν το λες.

Παρ’ όλα αυτά εντέχνως και με πολλούς ωφελούμενους, έχει καλλιεργηθεί η ιδέα στην Ελληνική κοινωνία ότι πρόκειται περί τζόγου. Και σίγουρα αυτό ευνοεί το τραπεζικό σύστημα που λειτουργεί ως μεσάζοντας και αυτό με κάνει ακόμη πιο φανατικό υποστηρικτή του Χρηματιστηρίου.

Θεωρώ την τραπεζική κυριαρχία ως βασική πηγή της φτώχειας και αιτία των τελευταίων κρίσεων που τείνουν να εξαφανίσουν την μεσαία τάξη, ενώ εξαθλίωσαν τα χαμηλά εισοδήματα.

Όπως διαπιστώνω ότι η έντεχνη δυσφήμιση του Χρηματηστηρίου μετά το 1999 (όπου «έφαγαν τα λεφτά του κοσμάκη» διότι τον έβαλαν στρεβλά στο κόλπο σαν να τον έβαζαν στο καζίνο), οδήγησε όλα τα επόμενα χρόνια σε απείρως μεγαλύτερη αφαίμαξη, καθώς οι τράπεζες παίρνουν μερίδιο της αγοράς και από την παραγωγή και από την κατανάλωση.

Οι τράπεζες δανείζουν τον παραγωγό με τόκο που ο παραγωγός τον περνάει αναγκαστικά στον καταναλωτή για να επιβιώσει.

Τι ποιο υγείες λοιπόν: αντί ο καταναλωτής να βάζει τα λεφτά του στην τράπεζα και η τράπεζα να δανείζει τον παραγωγό και ο καταναλωτής να επιβαρύνεται με τους τόκους από χρήματα που ό ίδιος δίνει, ο καταναλωτής να χρηματοδοτεί απ΄ευθείας τον παραγωγό και να εισπράττει εκείνος ένα μερίδιο του κέρδους, γλιτώνοντας και την επιβάρυνση των τόκων.

Ποιο ξεκάθαρη κοινωνικοποίηση του πλούτου δεν υπάρχει.

Αλλά κι αν ακόμη ένας πολίτης δεν θέλει να γίνει επιχειρηματίας, μπορεί πολύ απλά να δανείσει απευθείας τον παραγωγό, μέσω ομολόγων και με  προσυμφωνημένο επιτόκιο.

Δείτε πως λειτουργεί το σύστημα με τις τράπεζες: Ο καταναλωτής βάζει τα λεφτά του στην Τράπεζα και η τράπεζα του δίνει τόκο 0,5%. Η τράπεζα παίρνει τα λεφτά του καταναλωτή και δανείζει τον παραγωγό με 10%. Ο παραγωγός βάζει αυτό το 10% πάνω στο προϊόν και το πουλάει στον καταναλωτή. Ετσι ο καταναλωτής με τα δικά του λεφτά, επειδή τα έδωσε στην τράπεζα πληρώνει καπέλο 9,5% τόκο στο προϊόν που αγοράζει. Σε αντίθετη περίπτωση αν ο καταναλωτής χρηματοδοτήσει τον παραγωγό μέσω ομολόγου, τότε θα πάρει επιτόκιο 5% από τον δανεισμό και θα επιβαρυνθεί αυτό το 5% στην αγορά του προϊόντος και όχι 9,5%.

Αν συνειδητοποιήσαμε ότι σε κάθε μας αγορά η τράπεζα παίρνει το 10% συν τις προμήθειες συναλλαγών, τότε θα βλέπαμε πολύ διαφορετικά το Χρηματιστήριο.

Η σκέψη μου ξεκίνησε από ένα μπάνιο στην θάλασσα με τον φίλο μου Γιώργο Τσέλιο. 25 χρόνια φίλο, Πτυχιούχο Οικονομικών από Πανεπιστήμιο Αθηνών, κάτοχο του Μεταπτυχιακού MSc στα Χρηματοοικονομικά από το CITY UNIVERSITY OF LONDON που διετέλεσε Επιστημονικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης και Διευθυντικό Στέλεχος σε χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα και από το 2006 είναι Γενικός Διευθυντής και Υπεύθυνος Διαχείρισης Χαρτοφυλακίων της χρηματιστηριακής DEPOLAS INVESTEMENT SERVICES (μέλος του Χρηματιστηρίου Αθηνών) καθώς και μέλος της Επιτροπής Αποζημιώσεων Ιδιωτών Επενδυτών Συνεγγυητικού Κεφαλαίου.

Άπειρη εμπειρία πια που κάθε φορά που τον συναντάω συζητώ και αναλύω μαζί του τις εξελίξεις της αγοράς. Οι διαχρονικές αντιλήψεις του και αναλύσεις του με έχουν πείσει ότι είναι και αυτός υποστηρικτής του κοινωνικού πλούτου και πρεσβευτής της συντηρητικής και ασφαλούς επένδυσης.

Σε μια πολύωρη λοιπόν συζήτηση μαζί του το καλοκαίρι έπεσε η ιδέα. Γιατί να μην μοιραστούμε με τους γείτονές μας, τον ορυμαγδό αυτού του πλούτου γνώσεων, πληροφοριών και εμπειρίας;

Και η ιδέα έγινε επιτακτική ανάγκη με την αύξηση του πληθωρισμού και την ακρίβεια. Είναι πολύ ο κόσμος που δεν έχει ούτε γάλα για το παιδί του. Είναι πολύς ο κόσμος που κρυώνει διότι δεν έχει να δώσει ούτε για τους λογαριασμούς του ρεύματος. Είναι όμως και αρκετός και ο κόσμος που μετά από μια ολόκληρη ζωή κόπου δεν ήταν τόσο άτυχος και κατόρθωσε να βάλει στην άκρη κάποια χρήματα που ξαφνικά άρχισαν να χάνονται και να εξαφανίζονται. Και αυτός ο κόσμος μπορεί να βοηθηθεί να σώσει κάποια από αυτά τα χρήματα.

Ετσι λοιπόν με τον Γιώργο αποφασίσαμε και γράψαμε την πρώτη μας εκπομπή. Ελπίζουμε και προγραμματίζουμε να ακολουθήσουν κι άλλες. Ελπίζουμε να τη δει πολύς κόσμος και να σώσει τα χρήματά του. Ελπίζουμε να φανούμε χρήσιμοι και να συνεχίσουμε με αναλύσεις για τις εξελίξεις και με ιδέες για έξυπνη διαχείριση στο κομπόδεμα.

Γράψτε μου αν έχετε και ερωτήσεις να του κάνω και αν θέλετε να μάθετε κάποια πράγματα που δεν μου έρχονται στο μυαλό.

Τονίζω ότι δεν είναι διαφήμιση. Είναι μια προσφορά μου, αφιερώνοντας κάποιον χρόνο να βοηθήσω όπως μπορώ σύμφωνα με τις απόψεις μου και τα δικά μου συμπεράσματα.