Η διαπληροφοριακή διακυβέρνηση είναι σήμερα το σημαντικότερο εργαλείο για την δημοκρατία, την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, την μείωση των δαπανών, την αειφορία και την προστασία του περιβάλλοντος.
Τι είναι η Διαπληροφοριακή Διακυβέρνηση; Είναι ένα ψηφιακός κουβάς, όπου πετάς μέσα ότι δεδομένο μπορείς να έχεις και μ’ αυτόν βγάζεις ένα μείγμα αποτελέσματος ολιστικής αντίληψης.

Ας πάρουμε το παράδειγμα των ορίων των σχολείων. Μια ετήσια διαδικασία των Δημοτικών Επιτροπών Παιδείας όπου μετά από μια επίπονη και πολυήμερη ταλαιπωρία πολλών ανθρώπων, καταλήγουν σε μια κατανομή των μαθητών στα σχολεία όπου στο 70% των περιπτώσεων μετά από 3-4 μήνες λειτουργίας, διαπιστώνουν ότι ήταν λάθος. Και αυτό είναι φυσιολογικό καθώς είναι τόσο δύσκολο να γίνει χειρωνακτικά, όπου σχεδόν πάντα καταλήγουν να αντιγράφουν τις κατανομές της προηγούμενης χρονιάς, αγνοώντας τις εξελίξεις μιας περιοχής.

Τι πραγματικά καθορίζει την ισορροπία των πληθυσμών μεταξύ των σχολείων;

Οι ηλικιακές πυκνότητες ανά οικοδομικό τετράγωνο, οι νέες άδειες οικοδομών, οι τάσεις που θα καθορίσουν την κατάσταση μετά από 6 χρόνια όπου τα σημερινά πρωτάκια θα αποφοιτούν, οι οργανικές θέσεις των σχολείων, ο αριθμός των αιθουσών, οι υποστηρικτικές αίθουσες που υπάρχουν, το πλήθος των παιδιών στους παιδικούς σταθμοί, η διαθεσιμότητα και η γεωγραφική κατανομή των σχολείων της επόμενης βαθμίδας, οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και η πρόσβαση στα σχολεία, η παλαιότητα των κτηρίων, τα ληξιαρχικά δεδομένα, οι στατιστικές τάσεις εκτροπής στα ιδιωτικά σχολεία, η πορεία της οικονομίας και της αγοραστικής ικανότητας των νέων γονιών, η δημιουργία νέων υποδομών, οι συμπληρωματικές δημοτικές δράσεις για παιδιά και ο τρόπος που ασκούνται, τα αθλητικά προγράμματα, οι επιχορηγήσεις των Σχολικών Επιτροπών, οι κυκλοφοριακές και ατμοσφαρικές επιβαρύνσεις που δημιουργούνται σε κάθε σενάριο και τέλος και ίσως σημαντικότερο… η άποψη των ίδιων των γονιών, των εκπαιδευτικών και των μαθητών.
Όλα αυτά τα δεδομένα που καθορίζουν την ποιότητα λειτουργάς των σχολείων, τα συλλέγεις ψηφιακά από αισθητήρες όπως το ληξιαρχείο, η εφορία, το κτηματολόγιο, τα αρχεία των παιδικών σταθμών, την πολεοδομία, μετρητές κυκλοφορίας και πλατφόρμες συμμετοχής των πολιτών κλπ. Όταν αυτά τα βάλεις σε μια ψηφιακή εφαρμογή (ο ψηφιακός κουβάς) που μπορεί να τα επεξεργαστεί real time, αυτό λέγεται Διαπληροφοριακή Διακυβέρνηση.

Τονίζω ότι μιλάμε πάντα για Open data. Ανοιχτά δεδομένα όπου ο κάθε πολίτης μπορεί να τα δει, να τα επεξεργαστεί, να τα αξιολογήσει και να υποβάλει δικές του προτάσεις στους συντελεστές. Ετσι μόνο επιτυγχάνεται η συναίνεση και η αποδοχή, η αντικειμενικότητα και η βέλτιστη λύση.

Η Διαπληροφοριακή Διακυβέρνηση έχει εφαρμογή και βέλτιστο αποτέλεσμα παντού.
Στην διάρθρωση των υπηρεσιών ενός δήμου, στην δομή και την λειτουργεία της καθαριότητας, στις επιχορηγήσεις των συλλόγων, στις παρεχόμενες υπηρεσίες, στους Παιδικούς Σταθμούς και στα ΚΑΠΗ, στην προτεραιοποίηση των έργων, στην διαχείριση του παρσίνου και στις φυσικές καταστροφές όπως την «Μήδεια» και την «Ελπίδα».

Η Διαπληροφοριακή Διακυβέρνηση δίνει λύσεις και παραμέτρους σε ένα λεπτό, που ένας άνθρωπος για να δώσει τα αντίστοιχα αποτελέσματα θα έπρεπε να κάνει ντοκτορά τεσσάρων χρόνων. Αρκεί να συνδέσεις όλους τους αισθητήρες με έναν κεντρικό κόμβο.

Προφυλάσσει από λάθη, παραλείψεις, απρόβλεπτες επιπτώσεις και ανώφελες δαπάνες. Αποτρέπει από αλληλοεπικαλοπτόμενες ή και αντιφατικές δραστηριότητες.
Αντικειμενικοποιεί τις πολιτικές και ανεβάζει το αίσθημα εμπιστοσύνης του πολίτη προς το πολιτικό σύστημα.
Προστατεύει το περιβάλλον και την κοινωνία από ανεξερεύνητες και απρόβλεπτες επιπτώσεις.
Μειώνει δραστικά τους χρόνους διεκπεραίωσης των δράσεων και το κόστος τους.
Βελτιώνει την αποτελεσματικότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Σε πολύ λίγο καιρό μάλιστα όπου η Εξυπνη Νοημοσύνη θα μπει για τα καλά στην ζωή μας, θα δίνει και λύσεις που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ο άνθρωπος.

Πόσους κάδους απορριμμάτων πρέπει να έχει ένας δήμος; Ουδείς γνωρίζει. Για να το δεις αυτό πρέπει να ξέρεις τις πυκνότητες των σπιτιών, το είδος τους και τις αποστάσεις τους. Πόσο χρόνο χρειάζεται για να αδειάσει κάθε κάδος; Πόσοι κάδοι είναι γεμάτοι και πόσοι άδειοι κατά την διάρκεια της αποκομιδής; Πόσα σκουπίδια παράγονται ανά μέρα; Ποιο είναι το βέλτιστο μέγεθος των κάδων ανά περιοχή; Ποια είναι η αναλογία τελών πληθυσμού και ποιοι είναι οι μέσοι όροι στους δήμους;
Ποιος είναι ο μέσος όρος ζωής του κάθε κάδου, ανά μέγεθος και ανά είδος;
Ποια είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων και η ευαισθητοποίηση απέναντι στην ανακύκλωση σε κάθε περιοχή ξεχωριστά; Και πολλά άλλα δεδομένα.
Ακόμα όμως και αν αυτά τα δεδομένα τα συλλέξεις μία φορά, μετά από έξι μήνες ή ένα χρόνο, μπορεί να έχουν αλλάξει. Νέοι κάτοικοι έρχονται, νέες οικοδομές δημιουργούνται, αλλάζει ο βαθμός ευαισθητοποίησης των ανθρώπων με τα επικοινωνιακά μηνύματα, όπως αλλάζει και η συμπεριφορά των ανθρώπων με τις ηλικίες και τον χρόνο ή τα προβλήματα που δημιουργούνται. Ένα σύστημα που σήμερα είναι αποδοτικό, του χρόνου μπορεί να είναι καταστροφικό.
Η Διαπληροφοριακή Διακυβέρνηση σου επιτρέπει να έχεις real time τις βέλτιστες λύσεις.
Και βέβαια να μην μπορεί κανένας να πει γιατί ο κάδος πήγε δεξιά ή γιατί ο κάδος πήγε αριστερά, γιατί ο τάδε έχει κάδο μπροστά απ’ το σπίτι του και ο δείνα δεν έχει;
Η διαπληροφοριακή διακυβέρνηση με ανοιχτά δεδομένα επιτρέπει και το παρατηρητήριο πολιτών και την συμμετοχική δημοκρατία.



https://mscdss.ds.unipi.gr/metaptixiako/pliroforiki-diakivernisi/psifiaki-diakubernisi-protupa/

https://apothesis.eap.gr/handle/repo/41563

https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/1560

https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/1640

http://ikee.lib.auth.gr/record/335656

https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/50010/ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ.pdf?sequence=1